103 lata temu nasze państwo odzyskało wymarzoną niepodległość. W 1918 roku Polska oficjalnie wróciła na mapę Europy. Pod koniec XVIII wieku nasi sąsiedzi wykorzystali lata złych rządów w naszym państwie, a w szczególności słabość ówcześnie panującego króla Stanisława Augusta Poniatowskiego
i dokonali trzech rozbiorów naszego państwa. W 1772 roku oderwane zostały pierwsze ziemie, między innymi Pomorze Gdańskie, co oznaczało utratę dostępu do morza. Mimo tych niedopuszczalnych wydarzeń, rządzący naszego państwa zatwierdzili ten stan w czasie sejmu rozbiorowego. Jednak nie wszyscy posłowie zgadzali się z tą decyzją. Tadeusz Rejtan, swoją postawą, próbował zamanifestować dobrowolne oddanie części ziem w ręce zaborców. Dziś jest niezwykłym symbolem odwagi. Między pierwszym a trzecim rozbiorem Polacy próbowali wdrożyć reformy i nie dopuścić do upadku państwa. Powołano do życia między innymi Komisję Edukacji Narodowej, uchwalono Konstytucję 3 Maja. Niestety było za późno. Zaborcy w przeciągu 23 lat doprowadzili do upadku naszego państwa. Przez cały wiek XIX Polacy znajdują się pod okupacją wrogich mocarstw. Gdy próbują walczyć aby odzyskać niezależną, wolną Ojczyznę, ponoszą jeszcze cięższe konsekwencje. Wrogie mocarstwa siłą starają się wynarodowić Polaków. Poprzez germanizację i rusyfikację narzucają język i kulturę swoich państw. Jedną z najważniejszych okazji do odbudowy naszego państwa jest marsz Napoleona Bonaparte przez Europę. Ten francuski władca na odbitych z rąk Austrii i Prus ziemiach polskich, stworzył Księstwo Warszawskie – namiastkę polskiej państwowości. Niestety, wraz z upadkiem Napoleona, znika i Księstwo Warszawskie. Kolejnym symbolicznym tworem było Królestwo Polskie, stworzone i całkowicie podległe carowi Rosji.Polacy nie ustają w walkach o swoją ojczyznę. Niestety za każdym razem, ponoszą coraz to surowsze konsekwencje. Przegrane powstania – listopadowe i styczniowe, dziś są dla nas wielkim symbolem odwagi i pragnienia powrotu niezależnej ojczyzny. Wrogi zaborca, nie przebiera w środkach aby o Polsce i Polakach zapomniano. Poprzez rusyfikację i germanizację stara się stworzyć podległy sobie naród. Jest to jeden z najtrudniejszych czasów w historii naszego państwa. Kiedy jednak wrogie państwa konsekwentnie realizują politykę wynaradawiania, Polacy z tą samą determinacją tworzą nielegalne, podziemne organizacje, które dbają o zachowanie języka i polskiej kultury. Czas niewoli kończy się wraz z I wojną światową. Międzynarodowe spotkanie wygranych państw, ogłasza, że Polska wraca na mapę Europy. 10 listopada 1918 roku Józef Piłsudski przybywa do Warszawy. Jest żołnierzem Legionów Polskich, który zasłynął w czasie I wojny światowej. Na dworcu witają go tymczasowi przywódcy państwa. Następnego dnia, oficjalnie zakończyła się I wojna światowa, a Piłsudski przejął dowództwo nad polskimi siłami zbrojnymi. Kiedy tworzone są pierwsze struktury polskiej państwowości, marszałek skutecznie odmawia objęcie najważniejszych stanowisk państwowych.
Przez kolejne 21 lat Polacy starają się odbudować i scalić państwo, które przez ostatnie 123 lata podzielone było między zaborców i każdy kawałek rozwijał się w innym tempie.
Niestety doszło do kolejnej tragedii. W roku 1939 wybuchła II wojna światowa, która przez 6 lat siała spustoszenie na całym kontynencie. Po zakończeniu
II wojny okazało się, że wymarzona wolność jest tylko nieosiągalną mrzonką. Dostaliśmy się w strefę wpływów Rosji Radzieckiej, a nowy ustój komunistyczny nie miał nic wspólnego z wolnością i niezależnością. Oznaczał kolejne ograniczenia i ścisłą współpracę ze wschodnim sąsiadem, który narzucił nam swoje rządy.
Jednak i w tej sytuacji Polacy, pokazali swoją determinację. Dostosowali się do nowych warunków i co jakiś czas okazywali niezadowolenie w postaci strajków. Były to strajki różnych grup społecznych, ale przede wszystkim robotników między innymi w Poznaniu, w Gdańsku czy w Szczecinie. Te tak zwane ,,polskie miesiące” ukazywały problemy w rządach komunistów i natychmiastową potrzebę zmian. Niestety władza postanowiła reagować stosowaniem siły
i przemocy. Kumulacją tych wydarzeń jest wprowadzenie przez gen. Wojciecha Jaruzelskiego stanu wojennego 13 grudnia 1981 roku. Był to czas zawieszenia swobód obywatelskich, zakazu strajków, wprowadzenia godziny milicyjnej oraz wielu innych ograniczeń. Czasy komunizmu w Polsce przyniosły także korzystne zmiany. Powstały nowe fabryki, kopalnie, stocznie, zakłady produkujące maszyny rolnicze. Rozwijały się miasta, budowano od podstaw całe osiedla mieszkaniowe. W naszym mieście powstały w tym czasie między innymi takie osiedla jak: Strzemięcin, Rządz czy Lotnisko.Jednak przez złe zarządzanie brakowało towarów w sklepach. Wprowadzono kartki na zakupy, ale i one nie zlikwidowały kolejek. Robienie codziennych zakupów było nie lada wyzwaniem. Ogromne kolejki ustawiały się przed niemal każdym sklepem – po chleb, po mięso czy nawet po papier toaletowy. W latach 80 – tych powstał Związek Zawodowy ,,Solidarność”, który ogłosił konkretne postulaty, jednak władza wydała decyzję o aresztowaniu jego członków.
W 1978 roku papieżem został Polak – Karol Wojtyła. Jako Jan Paweł II przyjeżdżał na pielgrzymki do swego kraju i niósł słowa otuchy i wsparcia dla uciskanych mas. Po licznych strajkach i ogólnym niezadowoleniu ludności
w 1989 roku komunizm w Polsce i Europie upada. Pada także mur berliński – symbol komunizmu. Polska po raz kolejny odbudowuje się, ale tym razem
w ustroju demokratycznym. Współczesnemu pokoleniu, wychowanemu
w wolności i niezależności, trudno wyobrazić sobie czasy w jakich przyszło żyć naszym przodkom.
Historia naszego państwa to czas wielkich wzlotów, ale i bolesnych upadków. Najważniejsi pozostają jednak ludzie, nasi przodkowie, którzy świadomie
i z determinacją dążyli do odzyskania niezależnej i wolniej Ojczyzny, w której można spokojnie żyć.
