Pierwszego marca obchodzimy w naszym państwie Narodowy Dzień Pamięci „Żołnierzy Wyklętych” lub inaczej – żołnierzy niezłomnych. Byli to żołnierze polskiego podziemia, którzy po zakończeniu II wojny światowej zostali uznani przez nowe władze za ,,wrogów ludu”. 19 stycznia 1945 roku Armia Krajowa została rozwiązana. Komuniści zarzucili wszystkim swoim przeciwnikom politycznym najgorszy z możliwych zarzutów – zdradę ojczyzny i współpracę z nazistami. Każdy, kto sprzeciwił się ówcześnie rządzącym był ścigany, osadzany w więzieniu, zsyłany do radzieckich obozów pracy lub mordowany. Mimo tak wielkiego zagrożenia, część żołnierzy nie poddała się i podjęła walkę z nowym okupantem. Żołnierze, o których mowa musieli zrezygnować ze zwyczajnego życia i pracy a często też z rodziny. Dla części z nich domem stał się las a sensem życia walka o honor. Przez następne dekady dbano o to,  aby zapomnieć o tych ludziach i ich poświeceniu, jednak w 2011 roku, po ponad 60 latach, prezydent Polski podpisał ustawę dotyczącą celebracji tego święta. Zwróćmy uwagę, że 1 marca nie jest wybrany przypadkowo, ponieważ to w tym dniu w 1951 roku, zostali zamordowani ostatni ogólnopolscy koordynatorzy konspiracyjnej organizacji ,,Wolność i Niezawisłość”, w tym między innymi Łukasz Ciepliński, pseudonim ,,Pług”. Do żołnierzy niezłomnych skazanych przez komunistów na śmierć zaliczamy także takie znane nazwiska jak: Witold Pilecki, Zygmunt Szendzielarz ,,Łupaszka”, Emil Fieldorf ,,Nil”,  Danuta Siedzikówna ,,Inka” oraz ostatni poległy – Józef Franczak, pseudonim ,,Lalek”.

Cześć ich pamięci!

Tekst: Ewelina Świtaj